Instalowanie wkładów kominowych
Wiadomym jest, że odejście od ogrzewania pomieszczeń węglem jest koniecznością najbliższej przyszłości. Alternatywą ogrzewań węglowych jest stosowanie oleju opałowego lub gazy jako nośnika energii. Zastosowanie ogrzewania olejowego lub gazowego związane jest z koniecznością uszczelnienia przewodu kominowego i w bardzo wielu przypadkach zmiany jego przekroju (zmniejszenie). Chodzi tu generalnie o dobranie właściwej średnicy przewody do zmniejszonej ilości spalin i ich temperatury. Wyliczeń przekrojów dokonujemy w oparciu o system w/g niemieckiej normy DIN 4705 wychodząc z następujących znanych: moc pieca - kotła, temperatura spalin, średnica przyłącza-czopucha, rodzaj opału, długość przyłącza, parametry istniejącego komina, wysokość czynna komina.
Otrzymany wynik gwarantuje właściwą i bezpieczną eksploatację urządzeń grzewczych.
Bardzo ważną sprawą jest stosowanie właściwych materiałów do produkcji wkładów kominowych.
Wielokrotnie spotykamy się z zamontowanymi rurami kanalizacyjnymi, wyrobami z blach ocynkowanych, aliminium bądź z PCV. Materiały te nie posiadają atestu ITB.
Tylko znajomość właściwości fizycznych i chemicznych spalin oraz materiałów, pozwala wybrać właściwy surowiec. W/g norm europejskich, dozwolone jest stosowanie jako przewodów spalinowych wyłącznie blachy niklowo-chromowej z dodatkiem molibdenu i tytanu o symbolu DIN 1.4401-1.4571, natomiast jako rur osłonowych (płaszcz) można również stosować blachy niklowo-chromowe o symbolu DIN 1.4301. Ta stal zwana także "chromonikieliną" lub "kwasówką" nie odpowiada normom dla przewodów dymnych i nie wolno ich stosować.
Nie mniej w praktyce wielokrotnie stwierdziliśmy stosowanie tych blach a nawet jeszcze gorszej jakości (próba magnesowa). Stosowanie blach o najwyższej jakości pozwala producentom udzielać wieloletnich gwarancji i zapewnia użytkownikom bezpieczeństwo, oraz chroni substancje budynku przed niszczeniem.
Należy tu wyjaśnić, że w procesie spalania oleju opałowego wydziela się między innymi kwas siarkowy a przy spalaniu gazu szczególnie zaazotowanego, kwas azotowy i bardzo duża ilość wody. Problemem naszym jest przekonanie potencjalnych nabywców, że warto zapłacić wyższą cenę ale za urządzenie naprawdę dobre, tym bardziej, że często jakości nie da się ocenić po wyglądzie.
Najprostszym sposobem, poza metodą magnesową jest przechowywanie ścinka blachy przez pewien okres w roztworze kwasu. Już po kilku dniach można zaobserwować wypadnięcie struktur, powierzchnia badanej blachy posiada liczne małe dziureczki.
Ważnym elementem eksploatacji urządzeń ze stali molibdenowo-tytanowej jest sposób czyszczenia przewodów kominowych.
Niedozwolone jest czyszczenie szczotkami z drutu stalowego (żelazo) zaleca się czyszczenie za pomocą szczotek, których gwiazdy wykonane są bądź ze stali kwasoodpomej lub ze specjalnego tworzywa.
inż. Waldemar Kolaczyński
Źródło: Kominiarz Polski 1/95
<do góry >